Genadeschot
 

Daar werden ze achtergelaten nadat ze eerst nog æeen soort genadeschot in het hoofdÆ hadden gekregen.
Om zoveel mogelijk sporen uit te wissen, staken Kobus en Tommix de auto in brand.
Dat gebeurde op de Dekkershoek, dicht bij het woonwagenkamp waar de verdachten woonden.
Tommix heeft verklaard dat zijn vader de slachtoffers heeft doodgeschoten. Het was zomaar gebeurd tijdens een nachtje doorzakken.
Er waren grote hoeveelheden alcohol en drugs gebruikt en vader had een kwade dronk. Tommix zou zijn vader daarna hebben geholpen, omdat hij doodsbang voor hem was. Kobus heeft steeds ontkend en gezegd dat Tommix kletst.
Volgens officier Remmerswaal hebben beide verdachten in meer of mindere mate gelogen: "Tommix wist wel degelijk wat er ging gebeuren en hij heeft niet onder druk van zijn vader gehandeld".
 

Zekerheid
 

De Haagse rechtbank ging gisteren in de Loosduinse moordzaak uitgebreid in op de betrouwbaarheid van de belastende verklaringen die Tommix over zijn vader Kobus heeft afgelegd. Op de vorige zittingsdag, dinsdag 13 maart, beweerde Tommix met grote stelligheid dat hij in zijn achteruitkijkspiegel had gezien hoe zijn vader op de achterbank de 22-jarige Daan de Blok van de linkerkant door het hoofd schoot. Daarna werd de 31-jarige Alan Roos, die op de bijrijderstoel zat, door het achterhoofd geschoten. Uit het sectierapport bleek echter dat Daan de Blok juist van rechts was geraakt. Om hierover zekerheid te verkrijgen, werden gisteren drie deskundigen gehoord, de patholoog-anatoom en twee onderzoekers van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI). De patholoog was er op zijn beurt zeker van dat het slachtoffer drie keer van rechts naar links in het hoofd was geschoten. Tommix, hiermee opnieuw geconfronteerd, beriep zich op zijn zwijgrecht, wat rechtbankvoorzitter mr. L. Verheij bevreemdde.
De twee medewerkers van het NFI verklaarden dat de schietpartij in de auto en de genadeschoten in de parkeergarage met ÚÚn en hetzelfde wapen zijn gepleegd. Met een tweede vuurwapen is geprobeerd de auto in brand te schieten. Beide wapens zijn op aanwijzing van Tommix opgediept in een water tussen Rotterdam en Schiedam.
Ook de 39-jarige broer van Kobus werd als getuige gehoord. De man is nog steeds medeverdachte. Daarom hoefde hij geen vragen te beantwoorden die zijn eigen zaak zouden kunnen schaden. Van dat verschoningsrecht maakte hij, als de vragen van rechter Verheij hem te veel benauwden, ook enkele malen dankbaar gebruik. De broer bekende dat hij destijds tegen beter weten in had verklaard dat de auto van Kobus was gestolen en door de dieven in brand moest zijn gestoken. De broer en zijn ex-vrouw hadden de bebloede auto toevallig op de Dekkershoek zien staan en bekeken. Ze zouden niet hebben geweten dat Tommix en Kobus op dat moment benzine haalden om de auto in brand te steken.
 

Levensgevaarlijk
 

Officier van justitie Remmerswaal was van mening dat Kobus en Tommix, die beiden een aanzienlijk strafblad hebben, gezamenlijk waren opgetreden. Hij wees op een reeks, zijns inziens, inconsistente verklaringen van Tommix. Het liefst had hij de telefoons van de verdachten nog wat langer willen laten afluisteren om achter het motief te komen. Maar uit de telefoontaps bleek dat vader en zoon een plan beraamden om (weer?) iemand te vermoorden. Zo ver wilden politie en justitie het niet laten komen. Remmerswaal noemde Kobus en de volledig toerekeningsvatbaar verklaarde Tommix levensgevaarlijk.
De advocaten C. Wijkamp en B. Martens, die optraden namens respectievelijk Tommix en Kobus, vroegen wegens gebrek aan bewijs vrijspraak. Tommix stond onder psychische druk van zijn vader, stelde Wijkamp. Martens vond de verklaringen van Tommix te inconsistent en onbetrouwbaar om Kobus te veroordelen.